برگزاری جلسه دفاعیه دانشجوی کارشناسی ارشد در دانشکده علوم قرآنی کرمانشاه
جلسه دفاعیه دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد دانشکده کرمانشاه با عنوان «بررسی تطبیقی کیفیت معاد در داستان حضرت ابراهیم و عُزیر از دیدگاه قرآن و روایات» برگزار شد.
تاریخ انتشار : چهارشنبه ۲۸ آبان ۱۳۹۹ ساعت ۱۷:۰۵
کد مطلب: 11443
به گزارش پایگاه قـرآنی دانشگاهی ایحا از كرمانشاه، جلسه دفاعیه دانشجو روح انگیز امیری رشته تحصیلی تفسیر و علوم قرآن مجید مقطع کارشناسی ارشد با عنوان «بررسی تطبیقی کیفیت معاد در داستان حضرت ابراهیم و عُزیر از دیدگاه قرآن و روایات» با راهنمایی دکتر زهره نریمانی و داوری دکتر مسعود اقبالی با نمره ۱۸:۲۵ و کسب درجه بسیار خوب در دانشکده علوم قرآنی کرمانشاه برگزار شد.
در بخشی از این پایان نامه می خوانیم:
آیات شریفه ۲۵۹ و۲۶۰ سوره مبارکه بقره دو نمونه از معاد را(با توجه به فضای کلی سوره مبارکه بقره) بیان می کنند.
این که حضرت عُزَیر را یکصد سال می میراند و دوباره زنده می کند و به عنوان آیه ای به سوی قومش می‌فرستد و نمایش زیبایی از زندگی دوباره همچون زنده کردن چهار پرنده را در برابر چشمان حضرت ابراهیم(ع) به نمایش می‌گذارد.
خداوند با قرار دادن این آیه ها در کنار هم و اشاره به بخشی از زندگی این پیامبران و نوع پاسخی که به درخواست های آنان می‌دهد مقام و جایگاه این دو پیامبر را به ما نشان می دهد که یکی در پی رسیدن به عین الیقین و دیگری در پی دیدن حق الیقین و آرامش قلب است، یکی با فکر کردن به چگونگی زنده شدن استخوان های پوسیده به شگفت می‌آید، دیگری در پی آن است که خودش درگیر زندگی بخشیدن دوباره به مردگان شود، یکی در پله نخست و دیگری در پله های بالاتر شناخت خداوند، یکی در انتهای معجزات، به اعلم بودن خداوند می‌رسد و یکی مقام عزت و حکمت خداوند را با تمام وجودش در می‌یابد.
از دیگر آیه های قرآن که به طورِ غیرمستقیم، می‌تواند در فهمِ این آیات، یاری گرِ ما باشد؛ می توان به آیه ۶۵ سوره مبارکه آل عمران اشاره کرد که خداوند متعال می فرماید: «يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لِمَ تُحَاجُّونَ فِي إِبْرَاهِيمَ وَمَا أُنْزِلَتِ التَّوْرَاةُ وَالْإِنْجِيلُ إِلَّا مِنْ بَعْدِهِ أَفَلَا تَعْقِلُونَ؛ ای اهل کتاب، چرا درباره ابراهیم گفت و گو و نزاع می کنید، در صورتی که تورات و انجیل بعد از او نازل شده است، آیا نمی اندیشید؟»
و همچنین در آیه ۶۷ سوره آل عمران می فرماید: «مَا كَانَ إِبْرَاهِيمُ يَهُودِيًّا وَلَا نَصْرَانِيًّا وَلَكِنْ كَانَ حَنِيفًا مُسْلِمًا وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ؛ ابراهیم نه یهودی بود و نه نصرانی، بلکه موحدی خالص و مسلمان بود و هرگز از مشرکان نبود». به وضوح می توان پی برد که یهودیان حضرت ابراهیم را یهودی می دانند و مقام ایشان را پائین تر از حضرت عُزَیر می دانند
با توجه به آیه ۳۰ سوره توبه که می فرماید: «وَقَالَتِ الْيَهُودُ عُزَيْرٌ ابْنُ اللَّهِ وَقَالَتِ النَّصَارَى الْمَسِيحُ ابْنُ اللَّهِ؛ و یهود گفتند عُزَیر پسر خداست...»، یهودیان در پی آن بودند که به حضرت عُزَیر مقام الوهیتی دهند و خداوند به غلو یهود جواب دندان شکنی می‌دهد.
مفسران آیات شریفه ۲۵۹ و ۲۶۰ سوره مبارکه بقره را بصورت جداگانه بررسی و تفسیر نموده اند و هیچ یک از آنان در پی جست و جوی شباهت ها و به ویژه تفاوت های این آیه ها نبوده اند، و به بررسی تطبیقی این آیات نپرداخته اند؛ لذا آنچه در این نوشتار مدنظر است این است که شباهت ها و به ویژه تفاوت های این دو آیه تبیین و تحلیل شود.
مهم ترین سرفصل های این پایان نامه عبارتند از :
۱ ـ تفسیر و تبیین آیات ۲۵۹ و ۲۶۰ سوره مبارکه بقره.
۲ ـ شناخت نامه‌ی عُزَیر نبی علیه السلام، شناخت نامه‌ی حضرت ابراهیم علیه السلام،
۳- بررسی دو درخواست های مشابه، دو پیامبر در مورد زنده شدنِ مردگان و معادِ جسمانی از خداوند
در بخشی از این پایان نامه می خوانیم:
آیات شریفه ۲۵۹ و۲۶۰ سوره مبارکه بقره دو نمونه از معاد را(با توجه به فضای کلی سوره مبارکه بقره) بیان می کنند.
این که حضرت عُزَیر را یکصد سال می میراند و دوباره زنده می کند و به عنوان آیه ای به سوی قومش می‌فرستد و نمایش زیبایی از زندگی دوباره همچون زنده کردن چهار پرنده را در برابر چشمان حضرت ابراهیم(ع) به نمایش می‌گذارد.
خداوند با قرار دادن این آیه ها در کنار هم و اشاره به بخشی از زندگی این پیامبران و نوع پاسخی که به درخواست های آنان می‌دهد مقام و جایگاه این دو پیامبر را به ما نشان می دهد که یکی در پی رسیدن به عین الیقین و دیگری در پی دیدن حق الیقین و آرامش قلب است، یکی با فکر کردن به چگونگی زنده شدن استخوان های پوسیده به شگفت می‌آید، دیگری در پی آن است که خودش درگیر زندگی بخشیدن دوباره به مردگان شود، یکی در پله نخست و دیگری در پله های بالاتر شناخت خداوند، یکی در انتهای معجزات، به اعلم بودن خداوند می‌رسد و یکی مقام عزت و حکمت خداوند را با تمام وجودش در می‌یابد.
از دیگر آیه های قرآن که به طورِ غیرمستقیم، می‌تواند در فهمِ این آیات، یاری گرِ ما باشد؛ می توان به آیه ۶۵ سوره مبارکه آل عمران اشاره کرد که خداوند متعال می فرماید: «يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لِمَ تُحَاجُّونَ فِي إِبْرَاهِيمَ وَمَا أُنْزِلَتِ التَّوْرَاةُ وَالْإِنْجِيلُ إِلَّا مِنْ بَعْدِهِ أَفَلَا تَعْقِلُونَ؛ ای اهل کتاب، چرا درباره ابراهیم گفت و گو و نزاع می کنید، در صورتی که تورات و انجیل بعد از او نازل شده است، آیا نمی اندیشید؟»
و همچنین در آیه ۶۷ سوره آل عمران می فرماید: «مَا كَانَ إِبْرَاهِيمُ يَهُودِيًّا وَلَا نَصْرَانِيًّا وَلَكِنْ كَانَ حَنِيفًا مُسْلِمًا وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ؛ ابراهیم نه یهودی بود و نه نصرانی، بلکه موحدی خالص و مسلمان بود و هرگز از مشرکان نبود». به وضوح می توان پی برد که یهودیان حضرت ابراهیم را یهودی می دانند و مقام ایشان را پائین تر از حضرت عُزَیر می دانند
با توجه به آیه ۳۰ سوره توبه که می فرماید: «وَقَالَتِ الْيَهُودُ عُزَيْرٌ ابْنُ اللَّهِ وَقَالَتِ النَّصَارَى الْمَسِيحُ ابْنُ اللَّهِ؛ و یهود گفتند عُزَیر پسر خداست...»، یهودیان در پی آن بودند که به حضرت عُزَیر مقام الوهیتی دهند و خداوند به غلو یهود جواب دندان شکنی می‌دهد.
مفسران آیات شریفه ۲۵۹ و ۲۶۰ سوره مبارکه بقره را بصورت جداگانه بررسی و تفسیر نموده اند و هیچ یک از آنان در پی جست و جوی شباهت ها و به ویژه تفاوت های این آیه ها نبوده اند، و به بررسی تطبیقی این آیات نپرداخته اند؛ لذا آنچه در این نوشتار مدنظر است این است که شباهت ها و به ویژه تفاوت های این دو آیه تبیین و تحلیل شود.
مهم ترین سرفصل های این پایان نامه عبارتند از :
۱ ـ تفسیر و تبیین آیات ۲۵۹ و ۲۶۰ سوره مبارکه بقره.
۲ ـ شناخت نامه‌ی عُزَیر نبی علیه السلام، شناخت نامه‌ی حضرت ابراهیم علیه السلام،
۳- بررسی دو درخواست های مشابه، دو پیامبر در مورد زنده شدنِ مردگان و معادِ جسمانی از خداوند
